czwartek, 3 maja 2012

"Wilczyca i córka Ziemi" - Henri Loevenbruck

"Wilczyca i córka ziemi" Henri Loevenbruck

   „Wilczyca i córka ziemi” jest pierwszą częścią bestsellerowej trylogii, jak twierdzi informacja na okładce. Została przetłumaczona na kilkanaście języków, w samej Francji robiąc naprawdę sporą furorę. Autor wykreował nowy, fantastyczny świat, umieszczając w nim druidów, wilki, boginię Mojrę oraz jej poddanych. Opis fabuły zapowiada coś ciekawego i tajemniczego, co z miejsca przykuwa uwagę czytelnika. Jednak czy naprawdę ta książka jest warta zachodu?

   Młoda dziewczyna, Alea, przez przypadek znajduje martwe ciało druida. Zdejmując pierścień z jego palca przejmuje niezwykle silną moc, której nie jest w stanie pojąć. W wyniku tego zdarzenia Alei grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. Aby go uniknąć, musi zrozumieć pradawną legendę i dziwne, powtarzające się sny. Z pomocą przychodzi jej nowy przyjaciel, krasnolud oraz druid, który jako jedyny wierzy w prawdziwość jej mocy. Jednak nic nie jest w stanie zapobiec zbliżającej się wojny w państwie dziewczyny…

   Przyznam szczerze, że czytając opis książki przed zakupem jak i mając już egzemplarz w ręce, byłam naprawdę ciekawa tego, co w niej jest. Zapowiadało się nader interesująco, zważając na zupełnie odmienną tematykę fantasy, jaką ostatnio czytam. Jednak na tym niestety się skończyło. Książka okazała się kompletną klapą i totalnym niewypałem czytelniczym ostatnich miesięcy. Na samym początku nie było źle – autor powoli wprowadza czytelnika w wykreowany przez siebie świat, który na pozór wydaje się ciekawy. Akcja pomału się tworzy, powstaje zalążek całej historii. Ale przeskakujący wciąż punkt widzenia zaczyna nieco gubić i irytować, więc dokładne wczucie się w sytuacje nie wchodzi w grę.

   Fabuła, przyznam, jest inna i z pozoru charakterystyczna. Po przeczytaniu zaledwie trzech rozdziałów niestety zaczyna nudzić i strasznie zamulać, to też musiałam ją wciąż odkładać z poczuciem, że być może już więcej do niej nie zajrzę. Zajrzałam i znów odłożyłam. Później wróciłam i dobrnęłam do samego końca, który ciągnął się okropnie, a samo zakończenie tak zniechęciło mnie do kolejnych części, że chyba naprawdę do nich nie zajrzę. Przede wszystkim głównym błędem autora było tworzenie historii o bohaterce, która z dnia na dzień stała się kimś wielkim, tzw. od zera do bohatera. Wszystkie wątki akcji zostały skoloryzowane, a sama postać dobitnie okrzyknięta dziewczynką, która z wielką mocą może „nastukać” każdemu, kto się jej nawinie na drogę. Chociaż tej mocy w ogóle nie pojmuje…

   Co do głównej bohaterki… Autor widocznie nie ma pojęcia w kreowaniu damskich postaci. Z Alei najwyraźniej chciał zrobić na siłę chłopczycę, która w każdej sytuacji sobie poradzi. Na początku było znośnie – bohaterka była kruchą dziewczynką, bez dachu nad głową, która w każdej sytuacji sobie radziła. Z czasem, kiedy przejęła „niby moc” momentalnie stała się herod babą, co z każdym się rozprawi. Później znów była strachliwą dziewczynką, która sika po majtkach przy każdym szmerze. No ale zachowywała kamienną twarz, co by nikt tego nie widział. Bo to taka wspaniała dziewczynka. No właśnie, najbardziej denerwującym faktem jest nazywanie Alei ciągle „dziewczynką”. Ale ona raczej była już kobietą, nie dość na swój wiek, to jeszcze fakt, że przeżyła już swoją pierwszą miesiączkę. Którą oczywiście autor w swoim opisie nagiął tak soczyście, że aż śmiałam się do rozpuku, czytając wersję pana Henri’ego. Aż czasem dziw bierze, że takie wyolbrzymianie sprawy w dzisiejszych czasach wciąż się pojawia.

   Podobnie jest z uczuciem między Aleą a Erwanem. A raczej domniemanym uczuciem. Autor przedstawił ich jako dwoje młodych, którzy zakochują się w sobie i pałają do siebie tak wielką miłością, że Erwan gotów jest szukać jej, narażając przy tym swoje życie. Ale nawet nie można dostrzec: gdzie? Jak? I kiedy? narodziło się owo uczucie. Poznali się oni podczas wspólnych walk, spędzili parę dni w swoim towarzystwie i bam! To jest to! Ależ oni się kochają! Toż to miłość na miarę dramatyzmu Belli i Edwarda! (z całym szacunkiem). No może przesada. Ale właśnie brakowało mi tego napięcia, więcej informacji, skąd owy wątek się wywinął. Z powietrza miłość się nie bierze. I naprawdę dziwne jest to, że w opinii autora Alea, ta, która jest wciąż „dziewczynką” nagle wie, co to jest tak silne uczucie jak miłość.

   Ogólny charakter powieści nie wydaje się zły. W odczuciu jednak bardziej wymagającego czytelnika fantastyki „Wilczyca i córka Ziemi” jest na miarę dobrej bajki dla dzieci, którą z pewnością jest. Chociaż i tu można polemizować. Pod względem pomysłu i realizacji jak najbardziej można uznać to jako dobrą opowiastkę dla maluchów, jednak ilość „krwawych” momentów z miejsca odrzuca i zniechęca nawet starszych czytelników. Dla kogo więc jest przeznaczona? można spytać. Moim zdaniem dla osób, które nie zwracają uwagi na żadne wtopy autora. Czyli dla tych, którzy zadowolą się nawet beznadziejną fabułą…

   Książki, jak można łatwo się domyśleć, nie polecam. Za dużo jest w niej mało rozwiniętych wątków, akcja nie porywa, a fabuła ciągnie się i ciągnie bez końca. Ciągłe skakanie od jednego punktu widzenia do drugiego (nawet do punktu widzenia wilka) jest irytujące, przeszkadza i nie pozwala na dobre skupić się na lekturze. Niestety nawet w miarę dobre pióro autora nie nadrabia zaległości w żadnym stopniu. I już teraz wiem, że zanim sięgnę po następne części (o ile to zrobię) zastanowię się dwukrotnie. Bo raczej nie mam ochoty powtarzać rozczarowania, które zaserwowała mi ta książka.

Autor: Henri Loevenbruck
Tytuł: Wilczyca i córka Ziemi
Wydawnictwo: Otwarte
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 316

20 komentarzy:

Little D. pisze...

Miałam ją zakupić. Cieszę się, ze jednak zrezygnowałam.
Pozdrawiam!

Małgorzata pisze...

Cóż... miałam w planach przeczytać tę książkę... Ale po Twojej recenzji muszę się jednak mocno zastanowić... Mam już tyle książek do przeczytania, że na razie chyba sobie odpuszczę.

Jul pisze...

Książka chyba nie dla mnie.;/

TomekSzymek pisze...

Widziałem ją gdzieś na półce i po tej recenzji cieszę się, że nie skusiłem się na nią...

marichetti pisze...

Ach, no szkoda. ;)

Unknown pisze...

Z tego co czytywałam na innych portalach nie tylko ja zawiodłam się na książce...

Miłośniczka Książek pisze...

kurcze, a miałam na oku tę pozycję :/
no to trzeba będzie zmienić przyszłe plany
pozdrawiam

Katarzyna Abramova pisze...

Opis na okładce rzeczywiście brzmi ciekawie, ale zdecydowanie ją sobie daruję :)

Anonimowy pisze...

Pamiętam, że przyglądałam się tej książce w księgarni. I intuicja podpowiadała mi: "nie bierz, nie warto". Jednak mam dobrą intuicję. ;)

deszczowa_nimfa pisze...

czytałam nawet pierwszy rozdział, ale nie przypadła mi do gustu

Upadły czy Anioł pisze...

Okładka zachęca, ale twoja recenzja totalnie mnie odgoniła od pozycji. Cóż nie wszystkie utwory zachwycają.:)

Tirindeth pisze...

Ojeje, z tym Edłordem i Bellą to pojechalaś ;D Hahaha ;D A co do książki - okładki mają piękne, cała seria przyciąga spojrzenie, ale już też kiedyś słyszałam negatywne opinie i nie kupiłam. I bardzo się cieszę, bo po Twojej recenzji jestem pewna, że nie sięgnę! Szkoda na takie książki czasu ;]

itsmeakame pisze...

Raczej nie przeczytam ze względu na słabą ocenę.Pozdrawiam i zapraszam do mnie na nowego posta.;)

Blueberry pisze...

I tak bym po nią nie sięgnęła, już sama okładka mnie odstrasza.

Moje książki pisze...

to już któraś z kolei mało przychylna recenzja tej książki, jaką czytam. wygląda na to, że faktycznie lepiej ją sobie odpuścić...

BooksHunter pisze...

Ojeeej a ja chciałam sięgnąć. No, ale nic. Mogę Ci jedynie podziękować za oszczędzenie sobie czasu =P

Meg Sheti pisze...

A mnie się ta seria bardzo podobała :)

Nanami pisze...

Fabuła wydawała się ciekawa, ale skoro piszesz, że to tylko wrażenie to chyba sobie odpuszczę tą serię ;)

Blair pisze...

O! Kiedyś gdzieś była przeceniona na 10zł, ale jej nie wzięłam, bo z reguły w ciemno nie kupuję. Jak widzę była to dobra decyzja ;)

ffer pisze...

Czytałam i całkowicie zgadzam się z Twoją opinią. Kolejne części są bardzo podobne do tej. Nie warto.

Prześlij komentarz

Zanim skomentujesz, przeczytaj, proszę, co chcesz skomentować.
Anonimie - pospisuj się.
Za wszystkie słowa - bardzo dziękuję:)